کمبود آب، چه سابقهای در ایران دارد؟
شاید وقتی کوروش پادشاه هخامنشی در مورد ایران دعا کرد که «خداوندا این سرزمین را از دشمن، خشکسالی و دروغ محفوظ بدار» در ذهنش خاطره خشکسالیهایی که دیده یا از پدرانش شنیده بود، مرور میکرد. بنابراین کمبود آب در ایران چیز جدیدی نیست. با این حال ما به آخرین دوره خشکسالی، یعنی خشکسالی در چند دهه اخیر نظر داریم که البته از سال 1386 شدت بیشتری یافته است.
بیش از 50 سال پیش در 1971 میلادی اجلاسی بینالمللی در رامسر برگزار شد و طی آن نمایندگان دولتها کنوانسیونی را با نام «مردابها و اهمیت بینالمللی آن به ویژه پرندگان زیستگاه» به امضا رساندند. این قرارداد از آن پس به «کنوانسیون رامسر» معروف شد که هدف از آن حفظ مردابها به دلیل عملکردهای زیستمحیطی حیاتی آن است. این کنوانسیون با 5 سازمان بینالمللی به ویژه «سازمان حیات وحش جهان» (WWF) همکاری میکند که هدف عمده آنها مقابله با کمآبی و حفظ گونههای پرندگان است. تا کنون 2000 محل با جایگاه بینالمللی شناسایی شدهاند. این بدان معنا است که از دسترفتن تالاب در یک کشور، در واقع همه کشورهای جهان را در هر جای کره زمین متأثر میسازد. کنوانسیون رامسر دولتهای عضو را متعهد میسازد نسبت به این وظیفه بینالمللی یعنی حفظ تالابهای خود و گونههای جانوری آن از نابودی و آلودگی، همه تلاش خود را بکار گیرند.
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: